DESTANLARDAN BİR DESTAN; 15 TEMMUZ

Bir vatan eğer vatan olabilmişse işte bu şehitler ve onların yere dökülen kanlarıyla vatan olmuştur..

Bir destan yazıldı... Kim bilir hangi acılarla perçinlendi bu yurdun her köşesi. Tam bir yıl önce işte bugün.. Karanlık yüzlerle ve o yüzlere çanak tutan yaratık Fetö'nün hain planlarıyla bu millete kafa tutmak ve bu milletten bu canım vatanı almak istediler, ama unuttukları bir şey vardı; bu millet kendileri gibi imansız değildi! Her haneden, her yaştan; bastonuyla, çarşafıyla, kamyonuyla eline bayrağını alan indi meydanlara..

Bizlere çok gösterilmedi belki ama, kafası uçanlar, bağırsakları karnından çıkanlar ve başı ezilerek feci bir can verişle fakat ebedi bir huzurla aramızdan ayrılanlar vardı.. Bir Hz. Hamza kadar parçalanmadı belki hiçbirimiz.. Ama onun izinden giderek böyle can verenlerimiz vardı.

Vatan sevgisi aşkıyla döküldü sokaklara her şehir.. Kiminin ana babası, kiminin eşi, kiminin çocukları vardı ardında bıraktığı; bir an düşünmediler.. Kalplerden korku alındı o an ilahi bir lütuf ile, şimşek olup, afet olup aktı herkes birbiri ardınca.. Yanında vurulanları görünce dönmedi kimse geriye, duraksamadı bir an olsun. Sanki savaş cephesinden taarruza geçer gibi koştu hainlere, Çanakkale'deki dedelerimizin ruhundan vardı herkeste.. Bilemeyiz.. Şehitler ordusu da vardı belki o vakitlerde her yerde..

Bir de unutmamak lazım ki ümmetin duası vardı onca ülkelerden.. Emriyle meydanlara indiğimiz başkomutanın o mazlumlara ses olup, yalnız bırakmayışının hürmetine edilen onca dualar vardı.. Ve aynı zamanda darbeyi başaramadıklarında birçok ülkelerde yapılan kutlamalardan anlayabilirdik bunu..

Allah'ım uğruna ölmekten çekinmeyeceğimiz bir vatan ve lider nasip ettiğin için binler şükürler olsun sana.. Sen bu millete bir daha böyle kara gece yaşatma Rabbim.. O can vermekten çekinmemiş yiğit yürekli kardeşlerimizin şehadetlerini kabul eyle.. Reisimize uzun ve hayırlı ömürler ver Allah'ım.. Bize bir sürü sığınan kardeşlerimiz var; bizlerden onlara bir merhamet yarat içimize acıma duygusu koy ki, şu bize ders olmuş geceyi kendimize bir kez daha azap diye fiilen dileyecek şeyler yaşamayalım Ya Rabbim.. Yaşamayalım Yaa Rabbim ne olur; bu vatanı bizlerden alma.. Her mazlum bir tek bize kaçar sığınırken biz vatanımızdan olursak biz nereye sığınalım? Bizi vatansız ve gidecek yeri olmayan zavallılar konumuna düşürme ey Erhamürrahimiin.. Diyemeyiz ki biz düşmeyiz; o geceden galip çıktığımız için şükretmeyi dillerimize bir vird eyle ki şükürsüzlük gafletinin içinde nimetlerimizi kaybetmeyelim ey Sultan'ım.. Bize şükrün, azmin ve imanın en güzelini nasip eyle...

Ey bu milletin necip evlatları; biz kanımızda Çannakle'deki dedelerimizin kanından taşıyanlarız; her biriniz, her birimiz o gece bunu unutmadık; lakin bunu unutturmayana da şükrümüz daim olmalıdır. Şükretmeyi asla terk etmeyelim kardeşlerim, yaşadığımız acıları da unutmayalım. Unutmayalım ki bizim bir gün dayanamağımız acıya onlar her gün tahammül etmek zorunda olduklarını düşünüp merhametimizi takınalım. Belki isimlerini anmadım bu milletin ama anmama da gerek yok diye düşünüyorum; okuyan herkesin neyi kast ettiğimi anladığına eminim..

Kardeşlerim; zaferimiz mübarek olsun; Allah bir daha yaşatmasın dileklerimle,

Esselamun Aleyküm

Araştırmacı Yazar

Gülnihal Elif KİTAPÇI