Lak lak vakti değil, çalışmak vakti!

Sahabe dönüp dolaşıp "Bedr'de söyle yaptık böyle yaptık, Uhud'da o attığım tokadı bi görecektin ki, hele Mekke'nin Fethi'nde nasıl savaştı ama" demiyordu. İslâm'ı daha da yaymak üzere dünyanın dört bir yanına dağılıyordu, ömürleri zaten bununla geçti. 

Sultan Alparslan, "vay be eskiden neler yapmış ecdad, ne güzel insanlarmış onlar, nereleri fethetmişler de gelmişiz taa buralara kadar" dememiş, ordusuyla beraber Anadolu'ya gelmiş. 

Osman Bey, "Alparslan dedemizden Allah razı olsun mekanı cennet olsun, onlar olmasaydı biz buralarda olamazdık" gibi kimsenin faydasına olmayan cümleleri kurmamış, beylikleri toplayarak Bizans üzerine yürümüş. 

Fatih Mehmed Han, "ya zaten buraya kadar gelmişiz, Ebu Eyyub El Ensari hazretleri gibi bir sahabeye bile nasip olmamış ki, ben kimim de İstanbul'u fethedeceğim, bak nasılsa herkes İslâm'ı yaşıyor, İstanbul'un yarısını zaten almışız" dememiş. "Ya ben İstanbul'u alırım ya o beni" diyerek büyük Fethi gerçekleştirmiş. 

Yavuz Selim Han, "babam nasılsa padişah, ülkede işler tıkırında, ondan sonra da ben olacağım zaten kafam rahat yol yemek sigorta var" dememiş, "baba, sen burda otururken şia Anadolu'ya hakim olacak, ya sen sefere çık ya da ben" demiş. O gün bugündür elhamdulillah her şeye rağmen Ehl-i Sünnet korunmuş. (Ne sünnî ne şiîyim, müslümanım diyenleri saymazsak) 

Abdülhamid Han, "ben mi çekecem lan bu dünyanın yükünü zaten devlet batıyor, ben de birilerine yanaşıp işime bakayım" dememiş. Her türlü zorluğu üstüne alarak mücadelesini sürdürmüş. 

Enver Paşa, "reis biz Anadolu'ya bakalım, Ruslar zaten güçlü Türkistan'dakiler kendi memleketlerine baksın, biz kendimizi kurtarak da" dememiş, ömrünün sonuna kadar savaşıp en güzel mertebeye ulaşmış. 

Ömer Fahreddin Paşa, "hacı abi Araplar zaten orda ben ne diye gideyim ki Medine'ye buradan" dememiş. Askerleriyle beraber çekirge yiyerek "ölsek de Ravza'nı ruhumuz bekler" denmesine vesile olmuş. 

Velhâsıl. 

Tarihimizde anlat anlat bitmez zaten. Bitiremeyeceğimiz mevzuları konuşmanın bi manası yok. 

Ben Barış Kurt. 

Kendi nefsiyle cebelleşen lakin Nefs kavgamı verirken zulüm, adaletsizlik, haksızlık varken susmayan biriyim. Allah da susturmasın. 

Ne yapalım? Ardımızdan bir Fatiha okunsun istiyorsak, ardından Fatiha okunanlar gibi olalım. Yaşanan yaşanmış, büyükler görevini tamamlamış. 

Sıra bizde. Biz kendimizden mükellefiz. Dedelerimizin, atalarımızın, şeyhlerimizin imanı, ibadeti bizi kurtarmaz. Onları görmedik, duymadık. Ama niye hâlâ anıyoruz? Sizi de görmeyen, duymayanların hayırla yâd etmelerini istiyorsanız bir tavsiye; 

Sen niye Fatih, Yavuz, Abdülhamid, Enver, Fahreddin, Bayram Ali, Muhsin olamayasın ki?