Önce yoktun kimsesiz hayatımda…
Sahile vurmuş bir dal parçası gibi yalnız ve çaresizdim.
Sığınacak ne bir limanım ne de bir barınağım vardı.
Kopmuştum beni hayata bağlayan can damarımdan.
Nefes almak ne kelime ölüme gülümsüyordum her anımda.
Ölüm meleğini bekler olmuştu hayata dair hiçbir ümidi kalmamış biçare yüreğim.
Ölüm daha tatlı geliyordu sensiz yaşama ihtimalime karşı,
Ne tatlım tatlı ne acım acıydı sensiz olduktan sonra.
Yürüdüğüm yollar bitmez, yaşadığım günler geçmez olmuştu.
Ne güneş ısıtırdı sensizlikten donmuş bedenimi,
Ne en soğuk pınarlar üşütürdü beni sensiz geçen zamanlarda.
Şahikalar misali hiç solmayacak yüzünü düşlerdim yüce dağlara bakarken,
Ne zorum zor olurdu ne kolayım kolay olurdu sensiz hayat mücadelemde.
Bir yudum su gibi senin yokluğunu çekerken içime,
Ne kanardım suya ne kanardım sensizliğe ne de senin hayaline…
Bırakıp gittiğin zamanlar ilmik ilmik sensizliği işlerken ben yüreğime,
Izdırap çeker miydin sen bensizlik kayıp yıllarda?
Yoksa bensizlik sende huzur mu olmuştu,hüznün seni terk edişi mi?
Biliyorum ben sensizlikten acı ve gam yüklerken cansız bedenime,
Sen beni düşlemezsin karanlık gündüzlerde…
Bende gece sensiz geçen her zamana denirken
Sende gece yanına varmam mıydı?
Benim güneşim benim gündüzüm senin yanında olmakken,
Yanında olmam senin için …..
………
Olmadı
Olamadı
Olamazdı.
Sensizlik kaderime yazılmışken sevgili,
Bizim kavuşmamız sadece düşlerin yazgısındaydı.
Ama olsun
Düş bile olsa,hayalin bile ötesine geçemese de,
Yine de güzel.
Ve şimdi ben sevgili sensizlik sahilindeyim.
Gövdesinden kopmuş sığınacak bir limanı olmayan biçare bir dalım.
Ve seni,senin sevgini bekliyorum beni bu kimsesizlik sahilinden kurtaracak
Umut olacak bana,kök olacak,toprak olacak
Yaşam kaynağı olacak seni bekliyorum.
Düşlerde olsa bile…
Ama önce yokken kimsesiz hayatımda,
Şimdi varsın ve vazgeçilmezim oldun benim için.
Düşlerimde olsan bile…