Araştırmacı Yazarlar | Yazarlar

Bir gün bir ŞEMS çıkar... Ve okuduğun bütün kitapları yaktırır sana...

Şems hayattır, güneştir, aşktır... Şems cehaletin battığı, hakikatin doğduğu o kutlu noktadır.  Şems kimsenin çıkamadığı, çıkılmaya çalışıldığında bile belli bir noktada yanılan Sidretül Münteha’dır. Şems hayatı alelade yaşamak değil, yediğin çorbanın tadına varmak, sıcak yatağında buz dağındaymış gibi olmaktır. Başka Mü’ min kardeşin gönlündeki açlık hissine dua dua çare aramaktır. Fani dünyaya bağlanma cehaletinden uzaklaşmaktır. Bizim ilk Şems’imiz Hz.Muhammed Mustafa(sav)’ dır. Bir nefhada insanlığı kurtardı o Masum,Bir hamlede kayserleri, kisrâları serdi! [1]Hayatımızın cahiliye döneminden çıktığı an, O’nun anıldığı, O’nun yaşantısının uygulandığı andır.

O’nu yaşamaya çalışmaktır aşk...  Merhamettir aşk, bilgelikten uzakta ama bilgelikle birlikte anlam kazanan aşk... Silah sanayilerinin bilgisel cehaletinden çok uzakta, yetimin başını okşamakla başlayan o muazzam duygu yüklü an. Boyun eğmektir aşk, ilahi kudrete amenna deyip yaşamı anlamak, çukurlardan zincirleri kırıp çıkmaya çalışmak... Kainata sığmayan beşerin, Kainat Efendisi(sav)’ ne kalbini eğmesi, boynunu bükmesi, La İlahe İllallah çerçevesinde hayatı sığdırması, Muhammedun Resullullah çerçevesinden taşırmamasıdır aşk... Aşk, cehaletin tezatıdır, cehalet aşk olmayandır. Cehalet biliyorum sanısıyla diklenmek, aşk ise bilgelikle tevazu göstermektir. Ben biliyorum diyen yanılır ya, bilmediğini bilmeyi hayatına uygulamaktır.

Hayat, aşkla yaşamaktır. Allah’ tan korkmak değil, hayatta Allah aşkıyla yanıp kavrulmak, cehenneme od bırakmamaktır. Hayat, çocukların Allah yakar korkusuyla korkutuldukları, camilerden kovuldukları tehtidkar bir cehalet sahasıdır. ‘’ Kur’ an, öncelikle cezalardan korkan değil, Allah’ a karşı sorumluluk bilinciyle yaşayan bir toplum oluşturmayı hedeflemiştir.’’[2]

Çünkü biz bilmiyoruz dini. Evet, bilseydik,

Çare yok, gösteremezdik bu kadar sersemlik.

“Böyle gördük dedemizden!” diye izmihlali

Boylayan bir sürü milletlerin olsun hali,

İbret olmaz bize, her gün okuruz ezber de!

Yoksa, bir maksat aranmaz mı bu ayetlerde?

Lafzı muhkem yalnız, anlaşılan, Kuran’ın:

Çünkü kaydında değil hiçbirimiz mananın

Ya açar Nazm-ı Celil’in, bakarız yaprağına;

Yahut üfler geçeriz bir ölünün toprağına.

İnmemiştir hele Kur’an, bunu hakkıyla bilin,

Ne mezarlıkta okunmak, ne de fal bakmak için.[3]

Öyleyse bu bilginlik çılgınlığının sebebi ne? Rabbim, O büyük Şems’in hayatlara zuhur etmesiyle cehaletin son bulacağı vesileler nasip eylesin inşAllah... vesselam.