ben bende değil...

Ben...

Düşündüm de ben olduğum kadar ben değilmişim...Aslında ben sen olduğum kadar bizmişim...Ben ben değilmişim,benlikten ibaretmişim...Eneliğimden ibaretmişim,nefsimi bir kenara koyup da samimi olmayı becerememişim...Kendimi Yusuf'a,Mevlana'ya,Şems'e,Züleyha'ya,Mecnun'a,Leyla'la benzetmişim ama ben taklitten ibaretmişim...Ben sen olmayı becerememişim...Ben senlikten kaçmışım,Vefayı göze alamamışım...Korkmuşum Vefasızlıktan,karşılıksız vefadan...Göstermedi vefa diye vermemişim samimi sevgimi,vefamı esirgemişim...Sanki Rabbim bana bu ruhu,bu bedeni bir karşılık bekleyerek verdi de ben de örnek aldım karşılık bekliyorum...

Nereden çıktı bu taklitçilik?Taklit ya,insan gönlünü koymaz içine,sadece karşıdakinin hareketlerini yapabildiği ölçüde başarılı olabilir...Ama samimiyette işin içine gönlünü de katarsın.Gönlünü işin içine katabildiğin kadar gerçeksindir,vefalısındır...Ben gerçek olabildiğim kadar,samimi olabildiğim kadar,vefalı olabildiğim kadar senimdir...Ben ben değilimdir,Senimdir,Ben senden ibaretimdir...

Bir hikayesi vardır ya Mevlana'nın...''iki arkadaş birbirlerine küserler,biri diğerinin kapısını çalar içerideki -kim o? der.Dışarıdaki -Ben! diye cevap verir.İçerideki burada ikimize birden yer yok der ve dışarıdaki gider.Bir süre geçtikten sonra tekrar gelir,tekrar kapıyı çalar.Tekrar içeriden -kim o? sesi gelir.Dışarıdaki bu sefer -SENim! der ve kapılar ardına kadar açılır...''

Benliği bırakıp sen olmayı,Biz olmayı ne zaman öğreneceğiz???Çok zor ya...

(Ben bende değil, sende de hem sen, hem ben,

Ben hem benimim, hem de senin, sen de benim,

Bir öyle garip hale bugün geldim ki

Sen ben misin, bilmiyorum, ben mi senim?

Mevlana Celaleddin Rumi)
Vesselam... NAGİHAN ZENGİN

Araştırmacı Yazarlar | Yazarlar