Araştırmacı Yazarlar | Yazarlar

Gözyaşı...Umut...Vefa...Dostluk...

Hepsi birbirleriyle iç içe kavramlar,ayrılmaz duygular...Biri olmadan diğeri olmaz...Dostluk olmadan vefanın anlamını hissetmek anlamsızdır...Umut olmadan Vefanın anlamı eksik kalır...Gözyaşı olmadan hiçbirinin anlamı yoktur...Hepsinin temelinde gözyaşı yatar...Gözyaşı ruhtaki samimiyetin,bakıştaki hissedişin özüdür.Bu öz gözden kalbe iner ve inerken geçtiği bütün her yeri yakar,yıkar temiz kılar...Gönüle iniverir...

Gönül öyle hoş bir yerdir ki,O sadece kendisinin sevgisini hissetsin diye verilmiştir.Kendisini hissetmedikten sonra en boş yerdir orası.Fatih'in fethettiği yerdir orası,Fatih'in elinde kılıcıyla değil seccadesiyle fethettiği yerdir...Vefasıyla,samimiyetiyle fethettiği konağıdır...Fatih'in fethettiği İstanbul kadar derindir,inançlıdır...Gönülde bir yer değildir orası başlı başına tamamıdır...En mavi denize sahiptir,en saf duygularla yoğurmuştur o yüreği...Boğazlar gibi bağlamıştır birbirine samimi kıtalarını...En kötülere karşı,şeytanın şerrine karşı örmüştür surlarını Fetheden Sultan...Önemli olan inanç gemilerini suda yüzdürmek değil,imkansız olan karada yürütebilmesidir...Biz inancımızdaki gemileri kolay olan suda yüzdürmeyi değil,karada yüzdürmeyi başarabilmemizdir...Bir olana aşık olmamızdır,O'nu anlatabilmemizdir,tekrar tekrar yüreklerin fethine nail olabilmektir...

İlk” te “son” bulmaktır!..“Başlangıçta”, “bitmek”tir AŞK!...Aşk ne hüzün, ne sevinç, ne hülya…Aşk, sahili olmayan koca bir derya!…Aşk ne Mecnun, Aşk ne Leyla… AŞK dediğin, yüce MEVLA ! Genç yaşta bana aşık olan, “Habibimdir” der Allahu Teala!