Hayallerimizden konuşalım mı? Gerçekleşen ve gerçekleşmeyen hayallerimizden.Yapmak istediklerimizden ve buna karşın sadece yapabildiklerimizden. Harekete geçmek isteyişlerimizden ama hep bir şekilde engellenişimizden. Özgürce uçmak istememizde ne kadar haklı olduğumuzdan. Fakat hep kanatlarımızın kırılmasından.. Halbuki bir bıraksalar bizi neler yapacağız, nasıl uçtuğumuzu herkese göstereceğiz. Bize inanmayanlara inat bunu yapacağız. Ama..

Bugün hayatımın son dersi olsaydı ve sana bir şeylerden bahsetmem gerekseydi muhtemelen uçmak istediğinde  uçman  gerektiğinden, sen hazırsan olacaklarında hazır olduğundan bahsederdim. Çünkü böyledir. Sen yürümeye başlarsın ve yolu bulursun. Yolu bulduğunda da gönlün rahattır.Çünkü sen olacakların sorumluluklarını almaya da hazırsındır bir taraftan.

Ve hayatımın son dersi olsaydı bu yazı eğer, sayfalarca oturur yazardım sana, ama şimdi öyle bir durum yok gibi  :)

İki yıl önce katıldığım iletişim psikolojisi seminerlerinden sonra hayatım değişti. Farkettim ki ben değişmeye başladım ve etrafım değişmeye başladı. Anlatıcı hocamız bir gün şöyle söylemişti 'Bugün hayatınızın son günü ve insanlara bir şeyler söylemeniz gerekiyor yaşama dair, nedir bunlar?' Bunun üzerine eve döndüğümde düşünüp yazdım, sayfalarca yazdım. 'Geride kalan neslim, ben şunları yapamadım, yarın geç olmadan siz bunları lütfen yapın!' gibi bir çok madde çıktı ortaya. Aslında gördüm ki o kağıda yazdığım her şey gerçekten yapmak istediklerim ve şuan görünüyor ki onları yapabilecek günlerim var gibi. Yapmak istediklerimde, ben de geç kalmış sayılmam yani. Engellenmediğimiz, kararlarımız doğrultusunda ilerlediğimiz küçük dünyalarımız olsun ve mutluluk bizimle olsun.Selametle.