Takvimlere göre yaşlanmıştım

Geride kalmıştı

Saçlarımı aşk ile taramam gereken günler

Geride kalmıştı

Yüzümü sevda ile yıkamam gereken seneler

Hayatımı boş heveslerin kursağında harcamış

Üstelik sana henüz rastlamamıştım

Güya, kaç durak varsa

Hakiki aşka varana dek uğramam gereken

Hepsine uğramıştım

Kalbimi geceler boyu onlarca göz örselemişti

Bedenim tatlı sözler bilen  dillerin esiriydi

Modern çağların önüme koyduğu ödevler gibi 

Binlerce yıldır filozofların imrendikleri gibi

Kendimce dolu dolu yaşamıştım

Seneler böyle akıp gidiyordu…

Feleğin çemberinin çocuk oyuncağı bellemiştim

Ruhumda haşin, yıpratıcı ve deli sonbahar rüzgarları esiyordu

Son yapraklar toprağın kucağına serilmekle meşgulken

Kalbimin suyu usul usul çekilmekteyken

Sevgili çağlarımın çok uzağında

Aşktan emekli olma yaşındaydım…

İkinci el eşya dükkanındaki yel değirmeni gibi

Yıpranmış, kurcalanmış, aşktan ve rüzgarlardan sıkılmıştım

Şaşaalı yılların bedeli sayarak

Nefsimi dağ başı yalnızlıklarına mahkum kılmıştım

Yeminli bir muhafız gibi

Yalnızlığa kayıtsız, şartsız bağlıydım…

Sonra sen çıktın geldin

Gözlerin propagandasını yaptı sevginin

Dilin aşka davet niteliğinde

Darbekar manşetler attı

Kalbimin sokaklarında duygular harp düzeni aldı

Ne vakit karşımda görsem seni

Elim, ayağıma

Gözlerim gözlerine dolanırdı

Bu işte olağan üstü bir hal vardı

Kapatmıştım oysa bütün hesapları

Kilitlemiştim pencereleri, kapıları

Adımı aşkının üstüne yazdın

Kapıma şen şakrak heyecanlar dayandı

Hiç olmadığı kadara güzel taradım

Onlarca aşkta tarazlanan saçlarımı

Sen daha hızlı, daha çabuk  gel diye

Yaktım arka sokaklardaki barikatları

Söküp attım menteşelerinden 

İhtiyatla açtığım kapıları

Yıllar yılı su vermediğim ağaçlarım

Sevginin bir zerresiyle yeşile, ala  boyandı

Kuşların bile çehreleri, sesleri, cıvıltıları değişti

Melodik seslerle kanatlanıyorlar şimdi

Hoş geldin sevgilim

Sen geldin, huzur geldi

Hoş geldin, sefalar getirdin

Sağım, solum, dört bir yanım şenlik şimdi…

Sefa GÜL / İzmir