Otuz üç!

Otuz üç deyince aklınıza ne gelir?

İki üç yan yana gelmiş, el ele vermiş, omuz omuza durmuş, olmuş size bir otuz üç...

Otuz üç... Üç'e bölsen üç tane 11 eder. Saat her 11:11'i gösterdiğinde "Yaşasın biri beni seviyor, ama beni kim seviyor?" diye kendi kendime düşünürüm.

Otuz üç... Doksan dokuzluk bir tespihin üçte biri, ilk nişane durağından önceki son tane.

Otuz üç... Fotoğraf çeken kişi resmini çektiği kişilere seslenir: Otuz üç deyin, gülümseyin, çekiyorum!

Ve otuz üç yaş... İsa peygamberin göklere yükseldiği yaş.

Otuz üç yaş, Efendimiz'in ikinci kızına baba olduğu yaş.

Otuz üç yaş, 2011'de içine gireceğim yeni yaş...

İşte meseleyi anladınız. Yeni yaş sendromu benimkisi. Her sene bu zamanlarda baş gösteren kronik bir hastalık. Yılların takvim sayfasındaki adı değiştikçe değişen yaş, hızlanan zamana karşı direnemediğimizin birinci derecede kanıtı...

Birkaç sene önce arkadaşlarımın birer birer evlilik haberlerini almaya başladığımda anladım artık büyüdüğümü. Ben hala ana-babamın küçük kızları olduğumu sanıyordum oysaki. Yerimi dolduran yeni gençlik bana "abla" diye hitap ettiği anda fark ettim ki ben artık küçük bir kız değilim. Farkında olmadan "abla" oluvermişim. Ablalığa alışmaya çalışırken arkadaşlarım anne/baba oldular. Hadi bakalım, şimdi de onların çocuklarına "teyze" olmam gerekmesin mi? Gençliğe doyamadan abla olmak, ablalığa alışamadan teyzeliğe terfi etmek kolay değil, inanın bana!

Arkadaşlarımın mürüvvetlerini gördüm, onları teker teker evlendirdim. Ben otuz üçe dayandığım sırada onların boşanma haberleri gelmeye başladı. Olamaz, bu kadar çabuk mu?  Sadece zaman hızla akmıyor, her şey bu kadar çabuk tüketiliyor demek ki.

Geçenlerde genç bir arkadaş "Abla!" diye seslendi bana. "Efendim?" dedim. "Kaç tane çocuk var sende?" diye sordu. Tam "Benim daha yaşım kaç, başım kaç; ne çoluğu çocuğundan bahsediyorsun sen?"  diyecektim ki boğazımda düğümlendi söyleyeceklerim. Bir ay sonra içine gireceğim muhteşem 33 sayısı geliverdi aklıma. Sustum... Yok, dedim çoluk çocuk; olmalıydı belki ama yok!

Bir erkekle evlenmedim ama işimle evliyim: Hem de boşanmayı hiç düşünmüyorum ve çok mutlu bir evliliğim var! Çocuğum yok ama dört basılı kitabım var; beşinci için gün sayıyorum. Kitaplarım benim çocuklarım.

Otuz üç yıl içine epey şey sığdırdım sayılır. Yaptıklarım ve yaşadıklarım beni otuz üçümde İsa (a.s.) gibi göklere yükseltecek kadar olmasa da azımsanacak şeyler değil. Hem en azından yaşam tespihindeki ilk nişane noktasına ulaştım ya, bu da bir şey. Şimdi yeni bir 33'lük dönem başlıyor benim için. Garantisi var mı, hayır yok. Belki de nişanenin ardından gelen ilk boncuk tanesinde ömür sermayem tükenecek, ama olsun. Ben zaten yarını olmayan biri gibi yaşıyorum hayatımı. Şu anda varım, ama bir sonraki anda var olmama ihtimalim hep aklımda. Bir büyüğümün dediği gibi, ölümü iki gözümün ortasına koydum, öyle yaşıyorum.

Otuz üçü söylemeye dilimi alıştırırsam gerisi kolay.

Tü- tü - tü otuz üç kere maşallah!  

Yazımı yazdım ama otuz üç dereden su getirdim; otuz üç deveye hendek atlattım.

Otuz üç küp, otuz üçünün de kulpu kırık küp.

Doğru bir söz söyledim otuz üç köyden kovuldum.

Bir kahvenin otuz üç yıl hatırı var.

Otuz üç kat keçe, ben ondan geçe; otuz üç kat deri, ben ondan geri ...