Duyguların Menfaati

Sipariş üstüne yazı yazılır mı? Yazılır... İki kelime önünüze konur ve ne düşünüyorsun yaz bakalım denir. İşte bu yazı önüme böylece konulmuş bir başlığa bakarak yazıldı. "Duyguların menfaati" size ne çağrıştırıyor bilmiyorum ama ben bana çağrıştırdıklarını sizinle paylaşmak istiyorum.  

Yaratılışı düşünüyorum. Allah kâinatı ne ile yarattı? Aşk ile... Öyleyse yarattığı her şeyin içine "aşk"ı koymuş olmalı. Duyguların menfaati deyince benim aklıma aşk'tan başkası gelmiyor.

Sabahleyin yeni bir güne gözlerimi açıyorum. Oysa dün gece yatağıma yatarken kendimi öyle yorgun, öyle bitkin, öyle tükenmiş hissediyordum ki yeni güne başlayacak gücü kendimde bulamam sanıyordum. Oysaki gece boyunca hücrelerim yenilendi, bedenim dinlendi ve ben yeni günü karşılayacak gücü kendimde bulabildim. İçimde zerre kadar aşk olmasaydı buna güç bulamazdım.

Yemek yiyorum. Lokmaları çiğniyorum, yutuyorum, sindiriyorum, boşaltıyorum. Bunca zahmete ne diye katlanıyorum? Çünkü yemekten lezzet alıyorum, tat alıyorum ve bu tadı seviyorum. Yeme fiilinin içinde aşk olmasaydı beraberinde getirdiği zorluk ve zahmete katlanamazdım.

 İbadet ediyorum. Namaz için günde beş defa abdest almak, oruç için bütün gün nefsimi sevdiği şeylerden uzak tutmak, sadaka için kendi zevkime harcayacağım mal ve parayı başkalarına vermek zorundayım. Ama bunu yapıyorum. Neden? Çünkü tarif edemediğim bir haz alıyorum. İçsel olarak büyük bir tatmin ve mutluluk duygusu yaşıyorum. Bu hissim olmasaydı ibadet edemezdim.

Evleniyorum. Yepyeni bir sorumluluk omuzlarıma biniyor. Artık kendimden başka sorumlu olduğum bir kişi daha var. Eşim... Kendi sağlığım kadar onun sağlığıyla da ilgilenmeli, kendi sorunlarıma sıkıldığım kadar onun sorunlarıyla da sıkılmalıyım. Kendi sorumluluğumu bile taşımak bu denli zorken neden iki kişinin zahmetini çekiyorum? Çünkü onu seviyorum. Onun mutluluğu benim mutluluğum, onun kederi benim kederim. Aşk olmasaydı buna kim katlanırdı?

Hamileyim... Bedenim tanınmayacak bir şekle girdi. Bunca yıldır alışageldiğim bedensel aktivitelerimi bile yerine getiremez oldum. Her aşaması zorlukla dolu bir süreç geçiriyorum. Üstelik bu süreç sadece bir başlangıç. Çocuğum doğduktan sonra hayat benim için bambaşka bir şekle bürünecek. Artık "ben" yokum, "biz" varız. Artık kendimden önce çocuğum gelecek. Önceliklerim tamamen değişecek.  Buna bir insan neden katlanır? Katlanır, hem de seve seve. Çünkü bu zahmetin içinde büyük bir aşk var.

"Azap" ve "lezzet" her ne kadar birbirine zıt iki kavrammış gibi görünse de bu iki kelime aynı kökten türemiştir. Azabın içinde lezzet; lezzetin içindeyse azap vardır. Varoluşumuz aşk ile olmasaydı bizler var olamazdık. Kutsi hadisi hatırladınız mı?

"Ey Muhammed! Sen olmasaydın âlemleri yaratmazdım."

O'nun nuru aşk nurudur. Kâinat O'nun nurunla yaratılmıştır. O nedenle yaratılmış olan her şeyin özü aşk'tır.Duygulardaki menfaatimiz olmasaydı nefes bile alamaz, yaşayamaz, var olamazdık.