O Profesöre Dokunaklı ve Haklı Eleştiri Yazar Hüseyin YILMAZ'dan Geldi

Yazar Hüseyin Yılmaz'dan Profesör Ahmet Akgündüz'e Eleştiriler Gündeme Damgasını vurdu. Yılmazın Profesör Akgündüz'e yönelttiği eleştiriler şu şekilde kayda geçti iktibas ediyoruz:

Akgündüz okurken, mükerreren Hüsnü Abi’nin müdahalelerine maruz kalmış, sanırım dersi de bitirtmemiş. Akgündüz’ün satırlarında bu muamelenin izleri var mı, gücenmişliğine mağlub düşüp hissiyatını karıştırdı mı, bilmiyorum.

Aynı derste Hüsnü Abinin Ak Partiyi desteklemeye dönük teşvik ve beyanları, mahiyeti itibariyle değilse bile, dozu ve üslûbu itibariyle Akgündüz’ü rahatsız etmiş. Rahatsızlığını da isim vermeden, zaman ve mekân tasrihi yapmadan birkaç maddede düşüncelerini sosyal medyada neşretmek suretiyle belli etmiş.

Belli etmiş ama anlaşılan o ki, Akgündüz, acar bir araştırmacı-yazarın ayakları altında paçavra gibi çiğnenebileceğini hiç hesaba katmamış. Başına gelecekleri önceden kestirebilse beyandan vaz geçer miydi? Sanmıyorum. Sanmıyorum lâkin en azından her kelime, her satır için daha çok düşünme ihtiyacı duyar, ona göre yazardı.

Doğrusunu söylemek gerekirse Akgündüz’ün o beyanını ben de yadırgamıştım, çünkü Gülen’i o makamda bilmiyordum. Ne var ki, bu ülkede kahir ekseriyetin henüz Gülen’in ismini besmele ile andığı bir zamanda sarfedilen bu beyan, nihayetinde indî bir kanaatin ifadesinden başka bir şey değildi. Olsa olsa, Akgündüz’ün yanıldığını söyler geçersiniz; o gün için. Kaldı ki evliyaullah bile olsa, imtihan son nefese kadardır. Yükseldiği yerden herkes düşüp Cehennemi de boylayabilir; Gülen gibi.

Yüzde yirmi meselesi, ilim adamımızın safvet-i kalbinin eseri. İyi niyetini takdirle karşılarım, ancak aleyhte istimale çok açık bir beyandı. İlim erbabının siyasetle niçin meşgul olmaması gerektiğine hüccet olacak bir beyan. Akgündüz için de bir nevi şefkat tokadı telâkki ederim, ifrat-ı muhabbet ve senaya gelen bir tokat.

Bir tarihçi ve ilim adamı olarak Akgündüz’ün o husustaki gayretini takdir ederim. Ancak çalışma bir şecere tesbitini aşıp Bediüzzaman’ın Kürdler için bir nevi medar-ı teselli olan varlığını soyu üzerinden bir mahrumiyete dönüştürme gayretine evrilmesi yanlıştı. Bediüzzaman Seyyid bile olsa, aidiyeti itibariyle Kürt’tür. Akgündüz de bilir ki, İbn-i Haldun’dan beri, “Kişi aidiyet hissettiğindendir” redd-i zor bir hakikattir. Bediüzzaman, çok yerde kendisini Kürt bildiğini, Kürt hissetiğini ifade etmekten içtinab etmemiştir.

Akgündüz’ün şecere çalışması ilmin mevzuu idi, yapılabilir, yapılmalı. Ancak Akgündüz’ün maksadı olmasa bile, birileri o çalışmayı kötüye kullandı, kullanmak istedi. Zararlarının telâfisi zaman alacak. Bu tashihi yapması gereken kişi de herkesten önce hakperest bildiğim Akgündüz hocadır. Yapacağını ümid ve temenni ederim.

ÖZEL HABER

Editörden