PROJE SUNAMAYANLAR SADECE BAHANE ÜRETİP UMUT TÜKETİR

Karınca ile tilki ortak olmuşlar birlikte çiftçilik yapıyorlar. Bostan tarlasında karpuz yetiştirecekler. Hava sıcak işler yorucu derken tilkinin aklına bir kurnazlık gelir. Bu karınca zaten çok saf, yaz kış çalışır durur ben bunu her türlü kandırırım der.

Sonra gider karıncaya derki bak ortak şu kayayı görüyormusun der. Bostan tarlasına tepeden bakan dağın yamacındaki kayalığı gösterir, işte o kaya yavaş yavaş kayıyor, bizim her gün birimizin gidip o kayanın dibinde durarak nöbet tutup yerinden oynadığında taşlar ile temelini sağlamlaştırmak gerek, istersen sen git nöbet tut ben çalışayım, istersen ben gideyim der.

Karınca bir kayalığa bakar bir tarlaya bakar. Tilkiye derki sen daha hızlı ve daha atiksin, baksana burnumuzun dibinde ki tehlikeyi bile sen gördün ben çalışayım sen git nöbet tut der.

El zaman git zaman tilki belirli bir müddet karıncanın yanında oyalanır daha sonra gider kayalığın gölgesinde güneş batana kadar uyur güneş batarken de tekrar karıncanın yanına gelerek nasıl kayalıklar ile mücadele ettiğini her gün farklı bir kareden aksiyonlu bir tarz ile yeniden anlatır.

Hadiseyi yerinde görmeyen karınca ise çalışmaya devam eder, Allah seni başımızdan eksik etmesin sen olmasan biz ne yapardık bostan tarlamızı kim o kayalıklardan korurdu diyerek mersiyeler dökermiş.

Hadise o kadar duyulmuş ki civar memlekette ki ahali de işitir olmuş. Bu arada kartalın kulağına gitmiş bu efsane. Kartal kendi kendine demiş ki; ben yıllardır o kayanın zirvesinde konaklarım, ne bir sarsıntı işittim, nede gördüm der ve kayalıkta pusuya yatıp keşif yapmak ister.

Derken öğle vakti güneş tepeye çıkınca tilki sıcaktan kaytarmak için karıncaya kayalıkta bir hareketlilik var ben varayım dibine taş döşeyeyim de zeval gelmesin der. Karınca da hakikat sanıp söylenenleri sen tarlayı merak etme der ve onay verir gitmesine…

Tilki gelir gölgeye kendisine daha önceden dizayn ettiği serin bölgede kurulup otların üstüne uyumaya başlar.

Kartal bir tilkiye bakar bir karıncaya. Gördüğü bu haksızlık, bu adaletsizlik, bu liyakatsizlik onu çok rahatsız eder.

Usulca sokulur kartal tilkinin yanına ve pençesi ile bir hamle yapıp kavrar ve kanatlanıp uçarak çıkar kayalığın zirvesine…

Tilki kartalın pençesinin acısını hissedince kendine gelir ki ne gelsin yerden yüksekte.

Yer de Tilki ile tümsekte. İçinden der ki ölmeden eve bir dönsekte.

 Namımız kirlenmeden yaktığımız ateş ile sönsekte…

Kartal derki; kalk tilki uyan, adam sanır namını duyan, sensin karıncayı soyan, nasıl kurtulacaksın buradan artık dayan.

Tilki derki; şeytan girdi aklıma beni affet. Şeytan irkilir ve seslenir;  beni karıştırma sakin iki cihanda da bekler beni afet. kartal derki; duydun hakikati daha çok çaba sarf et.

Derken kartal kesmiş tilkinin bileti. Kartalın pençesi kurnaz tilkiyi kesen adalet giyotini belkide jileti. Gelir karıncaya nedir doğru diye usulca bir ileti.

Karınca hak huzuruna varınca, nerede bu tilki diye sorunca, postunu verirler giy üşüyüp donunca.

Kıssadan hisse...

Tarla vatandır.

Bostan ise emek, iş ve aş.

Karınca vatandaş.

Kayalık umut beklenen boyalı bir taş (siyaset)

Tilki ise vatandaki vatandaşı soyup bostan ile doyan soyandaş.

Kartal ise devlettir.

Kanatları ebettir.

Pençesi müddettir.

Hak huzuru adalettir.

Tilki postu sulh ile saadettir.

Ülkemizde seçim atmosferi sessiz ve hızlı bir şekilde yaklaşırken karınca ile tilki hikâyesini anlatıp kartalında unutulmamasını ümit ederim.

Serdar Bozdoğan

Araştırmacı Yazar