YEKVUCUD OLMAK

İnsanı insan yapan en önemli hususlardan birisi onların birlik ve beraberlik içinde yaşamasıdır. Her türlü ihtiyacını tek başına giderecek, hiçbir insana muhtaç olmayacak, büyük sıkıntılardan ve belalardan sadece kendi imkanları ile kurtulacak hiçbir insan yoktur. Her insan, zaman zaman başka insanların yardımına, desteğine ihtiyaç duyar. Dayanışmanın verdiği güçle, en zor işlerin üstesinden bile gelir.

Öncelikle her birey, karşısındakini öteki olmaktan çıkartıp, kendinden kabul etmeli, herkesi olduğu gibi benimseyip, değişmeye zorlamadan, ikiyüzlülüğe mecbur kılmadan, kabullenmelidir. İnsanlar, birey ya da kurum olarak birbirlerini rakip değil, dost olarak görmelidir. Beraber olmanın herkesi güçlü kılacağını kavramalıdır. Güç birliği ile birçok şeyin başarılması mümkündür. Atalarımız bunu bir elin nesi var iki elin sesi var deyişi ile çok güzel anlatmışlardır.

Renk, dil, din farklılıkları insanları birbirinden ayırmamalıdır. İnsanların inançlarına hoşgörü ile bakabilmemiz gerekir. Dünyadaki diğer ülkelerin de birbirlerine hoşgörü ile bakabilmeleri yeryüzünde huzurun oluşmasına yardımcı olur.
 
İnsanlar arasında birliği teşvik etmeliyiz.  Birlik için bir kişi yetmeyeceğinden, diğer insanların da elinden geldiğince, örneğin değerleri öğreterek birliği teşvik etmeleri insanlık görevleridir. Dünya bir tanedir. Dolayısıyla, dünya üzerinde yaşayan insanların oluşturduğu insanlık toplumu da bir tanedir. Tüm insanlık toplumu arasında birlik kurulana kadar hepimiz birliği teşvik etmek zorundayız. Hepimize kolay gelsin. Çocuklar buna aileden ve arkadaşlarından başlamalıdırlar. Peygamber Efendimizin sözleri de bize Birlik Beraberlik içinde olmamız gerektiğini belirtir.
 
“El sıkışın ki, kalplerdeki kin gitsin, hediyeleşin ki birbirinize sevgi doğsun ve aradaki düşmanlık bitsin.
 
"Allah Katında en sevimliniz dostluk kuran ve kendisiyle dostluk kurulanlarınızdır. Allah nezdinde en sevimsiziniz de arkadaşların arasını açanlardır."
 
“Birbirinizi kıskanmayınız, birbirinize kin tutmayınız, birbirinize çirkin sözler söylemeyiniz, birbirinize sırtlarınızı dönmeyiniz, kiminiz kiminizi arkasından çekiştirmesin. Allah'ın kulları kardeşler olunuz.”
 Şimdi oturup topluma yön verenler düşünmelidir. Bu toplumun, bu milletin, egitiminden, saglıgından, güvenliginden, malından, dininden, namusundan, özgürlügünden, kalkınmasından, yolundan, suyundan, ekmeginden, aşından,işinden sorumlu olanlar  düşünmelidir. Devlet yöneticileri, bürokratlar, memurlar, yani aklınıza gelen herkes düşünmelidir.  Birlik ve beraberlik adına ortaya çıkanlar, en küçükten en büyüge, sosyal ve kültürel alanda hizmet adına ortaya çıkanlar düşünmelidir. Neden birtürlü istedigimiz, arzu ettigimiz manada umut ettigimiz, bekledigimiz yada hedefledigimiz toplumsal dayanışmayı saglayamıyoruz, neden birlik ve beraberligimizi temin edemiyoruz.
 
Bugünkü mevcut durumda, herkes kendince düşününüp vicdanlarına danışmalıdır, yapılan işler, yürütülen faaliyetler ne adına yapılmaktadır. Benlik duygusu ne kadar hakimdir vicdanlarına, egoları ne kadar güçlüdür, şöyle bir kantara çekmelidir her sorumlu kendini . Yada aynaya bakıp sorgulamalıdır yaptıgı işleri neden yaptıgını. Başkan olmak adına, iktidar olmak adına, bulundugu konumu kaybetmemek adına, şan adına, şöhret adına, desinler adınamı yapıyorum yoksa millet adına, dayanışma adına, birlik ve beraberlik adınamı yapıyorum diyebilmelidir. En sonunda bir karşılaştırma yaparak, başarı yada başarısızlıgını yine kendi tespit etmeli ve tabiiki tespit ettigi sonuca göre bir karar vermelidir.